Als je het van ambtenaar tot speechschrijver bij het ministerie van Cultuur schopt, heb je serieus promotie gemaakt. Maar eerlijk gezegd valt het Libby tegen. Haar kantoor blijkt een minuscuul hokje te zijn. De minister voor wie ze schrijft, is onvoorstelbaar ijdel. Haar werk bestaat meer uit het sjouwen van handtassen en bloemen, dan uit het schrijven van speeches. En Margo, de assistente van de minister, is nou niet bepaald een collega op wie ze kan bouwen. Net als Libby spijt begint te krijgen van haar nieuwe baan, verschijnt consultant Richard ten tonele. Net overgevlogen uit Engeland, strak in het pak, heerlijk Brits accent En Margo kan totaal niet tegen hem op. Onweerstaanbaar, dus! Maar of ze met een politiek schandaal op de loer, de hete adem van Richard letterlijk in haar nek en een afgunstige collega op de koop toe nog altijd feilloos de juiste woorden weet te vinden, is zeer de vraag