Ma hield het een jaar vol toen pa er niet meer was. Zo kwam ik op mijn vijfde bij Granpa en Granma te wonen. De grootouders van Little Tree, Cherokee-indianen, nemen hun kleinzoon na de begrafenis van zijn moeder liefdevol op in hun huis in de bergen. Deze ongeschoolde, maar wijze mensen, leren hem dat hij niet alleen de zoon is van zijn ouders, maar ook zoon van de bergen, de bomen en de zon. Hij leert in de indiaanse traditie te leven, in harmonie met de natuur. Granpa leefde mèt het wild niet ervàn. Little Tree krijgt ook onderwijs van zijn grootmoeder. Zij leent elke maand opnieuw het woordenboek uit de bibliotheek om de jongen zo zijn woordenschat te laten uitbreiden. Maar helaas wordt hij uit zijn paradijselijke omgeving weggerukt. Ook hij kan niet ontsnappen aan de bemoeizucht en hypocrisie van de gevestigde orde. Little Tree moet naar een kostschool, waar hij wordt opgevoed door streng-christelijke blanken die de assimilatie in de westerse cultuur met straffe hand willen bewerkstelligen. Niet alleen het afscheid van zijn grootouders, maar vooral ook het verloop van zijn schooltijd is een aangrijpend verhaal. Het is een haarscherpe illustratie van een cultuur, die alle contact met de natuur en de wijsheid van zijn oorspronkelijke bewoners afwijst. De blanken proberen Little Tree met strenge tucht in hun gareel te brengen, maar de jongen maakt andere keuzes. De jeugd van Little Tree is een ontroerend document humain met een universele betekenis nu het belang van de zorg voor en de band met de natuur weer erkend wordt. Deze bijzondere, autobiografische roman, die een diepe indruk achterlaat, is verfilmd en uitgeroepen tot Het meest geliefde boek van studenten en boekhandelaren in Amerika en is winnaar van de Abby Award en Book of the Year Award.