In deze publicatie gaat Martijn Nolen in op de positie van de bestuurder in het onderwijs. Hij bespreekt de voor bestuurders relevante onderwijsrechtelijke kernbegrippen, het publiekrechtelijk toezicht, het privaatrecht als toetsingskader, het thema samenwerking in het onderwijs en de benoeming, de beloning en het ontslag van individuele bestuurders. Op basis hiervan analyseert hij de juridische positie van de bestuurder en de verplichtingen van onderwijsorganisaties. Het onderzoek laat zien hoe de afgelopen dertig jaar de verantwoordingsrisico's van onderwijsorganisaties zijn toegenomen en de positie van bestuurders in alle onderwijssectoren kwetsbaarder is geworden. Dit proces is deels versterkt door de introductie van steeds nieuwe zorgplichten en de toenemende intensiteit van het externe toezicht. Martijn Nolen concludeert dat het juridisch normenkader in alle onderwijssectoren niet langer inzichtelijk is voor onderwijsorganisaties, hun bestuurders en derden. Honderd jaar na de totstandkoming van artikel 23 Grondwet is hierdoor de autonomie van openbare en bijzondere onderwijsorganisaties en hun bestuurders sterk begrensd. De auteur geeft aan dat het legitiem is dat bestuurders een beroep doen op de rechtspersonenrechtelijke bestuursautonomie en dat ze namens hun onderwijsorganisaties wijzen op de waarde van onderwijsrechtelijke autonomie.